schoolreisje, nieuwe kleren, schoenen en truien
Door: fenneke
Blijf op de hoogte en volg Fenneke
03 Augustus 2015 | Kenia, Nairobi
Een paar weken geleden ben ik samen met Peter en Henriette (Wim zijn neef met vriendin/partner die hier 12 dagen op vakantie geweest zijn) op schoolreisje geweest met de Imani school. Eerst gingen we ‘s morgens naar Kibera en zagen daar hoe de kinderen door een bus werden opgehaald, wij gingen toen nog even een paar andere scholen bezoeken, en ‘s middags gingen we ook naar ‘Mamba village’ een krokodillenpark met een soort pretpark, waar de kinderen van de Imanischool waren. We hadden voor alle kinderen een gebreid poppetje mee genomen, dat werd wel gewaardeerd.
‘s Morgens in Kibera kreeg ik wel een schok: wegenbouwers waren bezig om nog een weg door Kibera aan te leggen, haaks op de vierbaansweg die er de afgelopen twee /drie jaar aangelegd is. Ook deze keer moet weer alles en iedereen wijken voor de nieuwe weg, dus dat betekent dat o.a. de St. Catherine school voor 60 % afgebroken moest worden, en dat de kinderen nu op een andere plek naar school gaan. Ook moesten zowel de jongens- als de meisjes-slaapzalen voor 30/40 procent afgebroken worden. Er werd hard gewerkt om de muren te verplaatsen, zodat er toch nog een beetje overbleef van de slaapzalen, maar de ruimte is zo erg gekrompen dat er nu twee en bij de kleinsten zelfs drie kinderen in een bed moeten slapen!! En van de kantoortjes is helemaal niets meer over. Het allerergste is nog dat werkelijk NIEMAND een vergoeding krijgt, nee alles wordt zomaar weer van deze mensen –die toch al bijna niets hadden- afgepakt. Ik kan hier zo verschrikkelijk boos om worden, maar wat moet ik er aan doen? Omdat de kinderen bijna de hele maand augustus vakantie hebben, heb ik samen met Pastor James overlegd om een bus te huren, en alle kinderen naar de boerderij van Pastor James te laten gaan, zo’n vier uur rijden buiten Nairobi. Dan zijn de kinderen tenminste even weg uit deze ellende. Maar eerst mochten de kinderen bij mij langs komen voor nieuwe kleren.
Afgelopen vrijdagmiddag kwam Mercy (de dochter van Pastor James) samen met nog een begeleidster van de St. Catherine school met 24 kinderen van 4 tot 17 jaar oud hier, voor nieuwe kleren, nieuwe schoenen en allemaal een gebreide trui.
We hebben er al een aardig ritme ingekregen hoe we dit hele spektakel zo goed mogelijk af kunnen werken. Mercy gaat met mij mee naar binnen, we nemen twee kinderen mee, te beginnen bij de kleinsten en de rest moet buiten zitten wachten. Dit werkt prima, ik zoek voor elk kind een setje kleren op, Mercy helpt met het passen, zoekt daarna een paar sokken uit en dan gaat ze met de kinderen naar de schoenen-afdeling (in het toilet!) en zoekt zij de juiste maat schoenen bij elk kind.
Ik roep inmiddels de volgende twee kinderen binnen en zo ging het dus 12 keer achter elkaar, en hadden alle kinderen nieuwe schoenen, een setje nieuwe kleren, inclusief ondergoed en sokken, en een nieuwe gebreide trui. (Helaas hadden we voor de grootste jongens geen ondergoed en geen passende truien meer, dus die hebben we een mooi trainingsjack gegeven) Nog een schrift en een pen en een pakje koekjes voor iedereen, onnodig te zeggen dat de kinderen helemaal blij waren met al deze verrassingen, sommige kinderen kwamen echt uit zichzelf naar me toe: thank you, mam. En de volgende morgen zouden ze met de bus vertrekken naar de boerderij, wat een feest!!
Van beide gebeurtenissen heb ik een aantal mooie foto’s gemaakt, zodat julie het ook kunnen zien.
‘s Morgens in Kibera kreeg ik wel een schok: wegenbouwers waren bezig om nog een weg door Kibera aan te leggen, haaks op de vierbaansweg die er de afgelopen twee /drie jaar aangelegd is. Ook deze keer moet weer alles en iedereen wijken voor de nieuwe weg, dus dat betekent dat o.a. de St. Catherine school voor 60 % afgebroken moest worden, en dat de kinderen nu op een andere plek naar school gaan. Ook moesten zowel de jongens- als de meisjes-slaapzalen voor 30/40 procent afgebroken worden. Er werd hard gewerkt om de muren te verplaatsen, zodat er toch nog een beetje overbleef van de slaapzalen, maar de ruimte is zo erg gekrompen dat er nu twee en bij de kleinsten zelfs drie kinderen in een bed moeten slapen!! En van de kantoortjes is helemaal niets meer over. Het allerergste is nog dat werkelijk NIEMAND een vergoeding krijgt, nee alles wordt zomaar weer van deze mensen –die toch al bijna niets hadden- afgepakt. Ik kan hier zo verschrikkelijk boos om worden, maar wat moet ik er aan doen? Omdat de kinderen bijna de hele maand augustus vakantie hebben, heb ik samen met Pastor James overlegd om een bus te huren, en alle kinderen naar de boerderij van Pastor James te laten gaan, zo’n vier uur rijden buiten Nairobi. Dan zijn de kinderen tenminste even weg uit deze ellende. Maar eerst mochten de kinderen bij mij langs komen voor nieuwe kleren.
Afgelopen vrijdagmiddag kwam Mercy (de dochter van Pastor James) samen met nog een begeleidster van de St. Catherine school met 24 kinderen van 4 tot 17 jaar oud hier, voor nieuwe kleren, nieuwe schoenen en allemaal een gebreide trui.
We hebben er al een aardig ritme ingekregen hoe we dit hele spektakel zo goed mogelijk af kunnen werken. Mercy gaat met mij mee naar binnen, we nemen twee kinderen mee, te beginnen bij de kleinsten en de rest moet buiten zitten wachten. Dit werkt prima, ik zoek voor elk kind een setje kleren op, Mercy helpt met het passen, zoekt daarna een paar sokken uit en dan gaat ze met de kinderen naar de schoenen-afdeling (in het toilet!) en zoekt zij de juiste maat schoenen bij elk kind.
Ik roep inmiddels de volgende twee kinderen binnen en zo ging het dus 12 keer achter elkaar, en hadden alle kinderen nieuwe schoenen, een setje nieuwe kleren, inclusief ondergoed en sokken, en een nieuwe gebreide trui. (Helaas hadden we voor de grootste jongens geen ondergoed en geen passende truien meer, dus die hebben we een mooi trainingsjack gegeven) Nog een schrift en een pen en een pakje koekjes voor iedereen, onnodig te zeggen dat de kinderen helemaal blij waren met al deze verrassingen, sommige kinderen kwamen echt uit zichzelf naar me toe: thank you, mam. En de volgende morgen zouden ze met de bus vertrekken naar de boerderij, wat een feest!!
Van beide gebeurtenissen heb ik een aantal mooie foto’s gemaakt, zodat julie het ook kunnen zien.
-
03 Augustus 2015 - 10:39
Roberta Hilbrandie:
Dag Fenneke,
Heb het verslag met veel interesse gelezen. Als die weg door Kibera de schoolgebouwen halveert betekent het dus ook dat de kinderen gevaarlijk dicht op de weg zitten en het erg lawaaiig wordt.
Het zal wel niet te stoppen zijn. Misschien dat de schoolgaande kinderen uit Kibera later iets kunnen betekenen voor de wijk.
Ik heb mijn blauwe trui bijna af. daarna maak ik een rode. Inmiddels heb ik drie andere breisters aan het werk gezet.
Als wij naar Eric bellen doen we dat met een inbelnummer en dan het eigen nummer (mobiel) en dat is nog goedkoper dan bellen in het Hallo buitenland.
Naar Kenia mobiel: 09001238092, dan wordt er verbinding gemaakt en toets je het mobiele nummer in en sluit af met een hekje.
Eric ziet dan op zijn display een plaatselijk nummer en weet niet wie er belt.
Veel liefs en groeten aan alle bekenden.
We hopen toch gauw die kant op te gaan. Hier is het inmiddels ook erg zonnig.
Roberta
-
03 Augustus 2015 - 12:01
Fenneke:
Ja, dat heb ik er niet bijgeschreven want daar word ik nog bozer van, we kunnen er op wachten dat mensen/ kinderen aangereden worden door auto's die veel te hard rijden. -
03 Augustus 2015 - 15:21
Hinnie Voets:
Hallo Fenneke,
Wat erg, zomaar een weg dwars door alles heen. Alsof de mensen niet bestaan, en wat gevaarlijk; verschrikkelijk moeilijk om altijd maar positief te blijven.
Maar wat fijn dat alle kinderen weer een nieuwe outfit hebben en naar school kunnen gaan. Ondanks alles staat opgeven niet in het woordenboek, heel veel respect. Succes
Hinnie -
03 Augustus 2015 - 19:23
Stijnie:
Fantastisch Fen, ik word helemaal blij als ik lees hoe je de kinderen blij gemaakt hebt!
Wat prachtig dat je dit voor hun kunt doen en dat je zo'n geweldig uitje voor ze hebt georganiseerd. Daaruit spreekt je liefde en betrokkenheid voor de kinderen. Prachtige foto's!
-
03 Augustus 2015 - 19:46
Anita Timmerman:
Prachtige foto's, prachtige kinderen en een bijzonder prachtige (schoon) zus.
Wat snap ik je boosheid, je kunt er niks aan doen.
De kinderen zijn gelukkig er even
-
03 Augustus 2015 - 19:50
Anita Timmerman:
de kinderen zijn gelukkig er even uit, bedoelde ik. -
03 Augustus 2015 - 22:26
Willy Hoekstra :
Wat een verhaal zeg van die weg ,ik kan me je boosheid goed voorstellen .Maar fijn dat je deze kinderen weer blij hebt kunnen maken met een nieuwe outfit en een dagje uit .Super !! -
03 Augustus 2015 - 22:31
Gea:
Heftig verhaal, mooi dat je dankzij je energie en de betrokkenheid van heel veel mensen veel goeds kunt doen.
Ik ben trots op jou. xxx -
04 Augustus 2015 - 08:16
Fenneke :
Willy, ze zijn geen dagje uit, maar drie weken!! Dus xe zijn echt even helemaal weg!! -
06 Augustus 2015 - 19:29
Riet Angenent:
Hallo Femke, wat een mooi verslag om te lezen. WEEt ja wat mij heel erg trof, dat de meisje s -
09 Augustus 2015 - 14:04
Corrie Koetje:
hallo Fenneke, nu 2 keer geld voor Frdah over gemaakt om de het inplannen niet lukte??
Mijn eigen domme fout.
Nu automatisch, op 9 september!
Staat er duidelijk in.
Komt allemaal goed.
Wat een mooi werk mag je doen.!
En wat heerlijk dat wij in kleine dingen kunnen helpen.
Gods zegen voor jullie en jullie werk!
Corrie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
