leven en sterven in Nairobi

Goeiemorgen allemaal, er is alweer een week om en ik heb weer van alles beleefd deze week. Eén van de tuinmannen is op staande voet ontslagen, want samen met een andere tuinman hadden ze bij de buurvrouw een grote emmer verf of beits in de vuilnisbak gezet, om het er later weer uit te kunnen halen en te verkopen... Ik baal er ontzettend van, heb hem altijd geholpen, hij was één van de eersten voor wie ik schoolgeld voor z'n kinderen betaald heb, en schoenen en uniformen enz. Ook hemzelf heb ik geregeld wat extra's gegeven en nu dit! Nu heeft ie geen werk meer, dus moet ie zeker uit stelen gaan om eten voor z'n twee kinderen te krijgen. Of gaat ie nu z'n kinderen in het dorp laten terwijl ik hier al schoolgeld voor ze betaald heb?? Even afwachten hoe het verder gaat. Alice woont vlak naast hem, dus die houdt het wel in de gaten.... en doet verslag bij mij. Want zoals ze zelf zegt: "we don't want any nonsense".

Afgelopen woensdag gingen we naar een neef van haar die ernstig ziek was. "Ma'am kun je overwegen om zijn kinderen te helpen??" Ik had het steeds een beetje afgehouden, omdat ze niet in Kibera wonen en ik me voornamelijk op Kibera wil concentreren. Maar goed, ze gaf niet op, dus gaf ik in en vertrokken we richting Umoja2, een wijk aan de andere kant van het vliegveld. Onderweg kwamen we hopeloos vast te zitten in het verkeer en werd ik er helemaal kriegel van, en begon ik al aardig of beter gezegd onaardig tegen haar te mopperen: "zie Alice, dit is één van de redenen waarom ik niet buiten Kibera wil gaan, ik heb hier geen zin in..." Afijn, anderhalf uur later kwamen we aan in een doodlopend straatje, en daar stonden al een paar vrouwen ons op te wachten. Niet dat ze zichtbaar blij waren dat we er eindelijk waren, maar goed, we moesten maar mee komen in huis. Door een héél smal gangetje, met aan de ene kant allemaal deuren en aan de andere kant een blinde muur, liepen we achter elkaar aan totdat de twee vrouwen voor mij ineens door zo'n deur verdwenen in een donker gat. "Ma'am, loop door naar binnen", gaf Alice me een duwtje in m'n rug. "Maar Alice, ik zie helemaal niets, waar moet ik heen??" Van binnen werden twee handen uitgestoken, die me allebei bij een hand namen en zo werd ik letterlijk al schuifelend naar binnen getrokken, een beetje opzij en ineens werd ik achterover gedrukt, en boem, daar zat ik, op een bank... Ik hield m'n hand voor m'n ogen en geloof het of niet: maar ik zag m'n eigen hand niet eens!! Waar in de lieve vrede was ik nu terechtgekomen?? "Alice is er geen stroom??" Alice: "Ja, er is wel stroom, maar ze zijn afgesloten omdat ze de rekening niet hebben betaald, en ze moeten ook uit dit huis omdat ze de huur niet hebben betaald, en er is iemand onderweg om een kaarsje te kopen, dus nog even wachten, dan is er licht" Toen de kaarsjes even later op tafel stonden te branden en ik ontdekte dat er nog meer mensen zaten, zag ik ook dat je het huis niet echt een huis kon noemen, het was eigenlijk een kamer van 2 1/2 x 2 1/2, daarnaast was een keukentje van 1 vierkante meter en daar tegenover een toilet met een écht toilet, wel zonder wc bril, maar toch! en met een miniwasbakje mét water!! Dat was het hele huisje... "waar slapen jullie dan??" vroeg ik. Want ze woonden er wel met z'n vijven!! Allemaal in het kamertje!! ik keek om me heen en kon me er niets bij voorstellen hoe ze daar in de lieve vrede met z'n vijven konden slapen. "Waar is m'n zieke neef?" vroeg Alice. Het bleek dat de neef de afgelopen nacht erg benauwd was geworden, toen zijn ze met hem naar het ziekenhuis gegaan, en daar is hij overleden. Wauw, vandaar al die sombere gezichten, maar Alice had 's morgens nog gebeld en gevraagd of alles goed was, en toen had niemand iets gezegd. Wat bleek: ze wilden toch dat wij zouden komen, want een kans dat er schoolgeld voor de kids betaald zou gaan worden, die wilden ze niet missen... Er wordt nu uitgezocht hoeveel achterstallig schoolgeld er nog verschuldigd is, (want sinds de neef ziek geworden is kon er geen schoolgeld meer betaald worden, als er al geld was ging dat op aan ziekenhuis en medicijnen)Afijn als we weten hoeveel er naar de school moet, en als we het bankrekeningnr. van de school hebben, kunnen we het geld direkt naar de school overmaken en kunnen twee van de drie kids straks weer naar school. Hoe het verder met alle financiele problemen moet?? Ja, dat weet ik ook even niet... Het is om moedeloos van te worden!