m'n geld is op...

Weer een heftige week achter de rug! Het begon maandagmiddag direkt met het kopen van schoenen, schooltassen en schoolboeken/schriften voor 6 kinderen. Bij de Bata winkel krijg ik inmiddels 5% korting op de schoenen omdat ik zo'n goeie klant ben!! Het geld vliegt dus intussen wel m'n portemonnaie uit, en daar kreeg ik het even helemaal benauwd van, zodat Dorcas, één van de moeders, naar me toe kwam en vroeg waarom ik zo stil was? "Dorcas, ik weet niet hoe ik aan al dat geld kom, we hebben teveel kinderen beloofd dat we schoolgeld zullen betalen, maar met al het achterstallige schoolgeld dat betaald moet worden, en al die kinderen die tegelijk schoenen en de hele mikmak moeten hebben zit er inmiddels geen geld meer in m'n pot, en schiet ik helemaal in de stress!!" Oh, Ma'am doe dat niet, straks word je ziek, of nog erger: sterf jij en wat moeten wij dan??? Je helpt zoveel families, wat moeten we zonder jou?? Ik moet wel lachen, als ik een beetje in de stress schiet denken ze hier gelijk het ergste, en krijgen zij het gelijk Spaans benauwd! Dat is ook weer niet de bedoeling, maar ik wil dat ze zich ook realiseren dat de geldstroom niet oneindig is.

Donderdagmorgen had ik afgesproken met een Australische mevrouw. Een paar weken geleden ontmoette ik haar en vertelde ze over een project in Kibera waar vrouwen van recycled papier prachtige kaarten maken. Daar wilde ik natuurlijk wel een kijkje nemen, en ik was helemaal onder de indruk. Als je wilt kun je kijken op www.kipepeodesigns.co.uk, ze hebben een prachtige website en er wordt goed omschreven wat ze doen, en je kunt voorbeelden zien van de kaarten die ze maken. Ik heb gelijk 150 kaarten gekocht, (die vandaag al naar Nederland gevlogen zijn samen met Arie) en bovendien heb ik nog 200 kerstkaarten besteld. De kaarten kosten 2 euro per stuk, en je kunt ze via mij bestellen, dan neem ik ze in october mee naar NL.

's Middags kwam Grace, de koffiedame van het Naco-kantoor, met 4 kinderen die alle vier schoenen en tassen en schoolboeken nodig hebben. Als ik na alle aankopen Grace en haar kinderen bij haar thuis aflever, zie ik hoe zij woont. Geen haar beter dan in Kibera. Een kamer van ik schat 3x5 waar in de achterste hoek een twijfelaar bed staat met een gordijn eromheen. Op dit bed slaapt Grace met haar jongste twee kinderen. Haar twee dochters van 8 en 16 jaar slapen op de grond (maar dan moet wel eerst alles aan de kant geschoven worden, anders is er geen ruimte) en de neef van Grace -ong. 20 jaar oud, die op haar twee jongetjes van 3 en 5 jaar past als zij aan het werk is- slaapt op de bank. Een keuken of badkamer of toilet is er niet!!! Daarvoor moeten ze naar buiten en daar is een hoekje afgeschermd waar drie toiletten, nou ja: gaten in de grond zijn, waarvan twee totaal verstopt!! dus er is nog maar één gat in de grond met daarnaast één wasbakje, waar ruim honderd mensen zich moeten wassen!! Hoe het er uit ziet zal ik niet eens proberen te omschrijven, het is te erg voor woorden... Voor deze ellende moet ze wel de helft van haar salaris -3000 Ksh = 24 euro - betalen. Dan is ze 2000 shilling per maand kwijt aan transportkosten en 800 voor electriciteit, en eigenlijk zou ze de neef ook een beetje geld moeten geven voor het oppassen, maar dat is er gewoon niet, want er is nog maar 1000 Ksh. -8 euro- over voor eten voor de hele maand met 6 personen. Geregeld drinken ze water om hun maag te vullen omdat er geen eten, en geen geld om eten te kopen is. Het maakt me allemaal erg verdrietig, maar ook weer erg vastberaden om door te gaan met m'n project, want als de kinderen naar school kunnen krijgen ze daar tenminste één maaltijd per dag en hebben ze toch hopelijk een kans op een betere toekomst.

Woensdag had ik weer afgesproken met Alice en gingen we weer naar de school waar we een maand geleden ook waren. Daar kreeg ik weer zoveel nieuwe problemen voorgeschoteld dat ik ECHT niet meer wist hoe ik hiermee aan moest. Na een slapeloze nacht heb ik me voorgenomen dat ik in de eerste plaats harder en strenger moet zijn, anders ga ik dit echt niet redden. Dus vanaf nu strikte regels!! Ik betaal voor kinderen tot en met 17 jaar. Als je 18 of ouder bent ben je volwassen en moet je werken en studeren combineren, want academische studies zijn zo duur (650 EURO per termijn, dus 3 x per jaar = 1950 EURO per jaar!!) nou, dat kan ik dus echt niet betalen. Verder betaal ik niet meer voor zieke mensen. De vorige keer had ik wat geld aan de concierge gegeven voor medicijnen voor zijn vrouw. (Ze staat op de groepsfoto die ik een maand geleden geplaatst heb, en daarop kun je duidelijk zien dat ze doodziek is) Nu werd ze door twee mensen min of meer naar binnen gedragen, en ja, het ging zo goed met haar sinds ze de medicijnen van mij gehad had. (Helaas zag ik geen enkel verschil...) maar nu was er geen geld voor eten en zonder eten kan ze de sterke medicijnen niet nemen en eigenlijk zou ze 3 keer geopereerd moeten worden. Ik kreeg een frommelig papiertje met de kosten voor de operaties onder m'n neus gedrukt: in totaal ruim 1500 euro. Ik heb wat geld gegeven om eten te kopen en verder: zoek maar een andere sponsor, mijn geld is op... Toen kwam de moeder van de man die twee weken geleden door een auto-ongeluk omgekomen is: die wilde ook graag even geld voor medicijnen en haar kleinzoon wilde studeren voor 1500 Euro per jaar. "Had je vader dit kunnen betalen als hij nog geleefd had??" Nee!! Nou ja, dat kan ik ook niet betalen dus. Het is hard, en soms moeilijk om al die mensen af te moeten wijzen, maar ik kan toch echt niet alle leed van alle mensen in en rondom Kibera op me nemen. En ik moet inderdaad aan m'n eigen gezondheid denken, want als ik ziek word of niets meer kan, wat dan?? Regels opstellen geeft in ieder geval weer rust in m'n hoofd en daarmee een betere nachtrust.

De afgelopen 17 dagen is deze website 1675 keer geopend. Wim stelde voor: Als iedereen die de website opent (en ook leest) 1 -één- EURO over zou maken op rek.nr. 40.25.55.295 van ebooproectkenya,Den Haag, dan kan ik verdergaan met helpen en dan kan ik ook schoenen kopen voor de kinderen die nog geen schoenen gekregen hebben, maar ze wel dringend nodig hebben.
xxxF