hoogtepunten en dieptepunten

Het kan altijd nog erger... drie dagen nadat ik het vorige verslag geplaatst had hoorde ik dat Georgie, de tuinman, Alice, mijn Eboo-secretaresse, ervan beschuldigde dat zij vergif in zijn thee gedaan had.
Ze werken namelijk beiden bij de buurvrouw, en daar zorgt Alice voor de koffie en de lunch voor hen beiden. Het vervelende is dat George er niet mee naar zijn baas is gegaan, maar aan iedereen die het maar horen wilde vertelde hij zijn gifverhaal. (en helaas gaan ook hier negatieve verhalen er gretig in)
Het gevolg was dat iedereen zowel hier als in Kibera hem geloofde en Alice werd gemeden als de pest. Tot op een ochtend ze hier bij mij in huis zat en Christien, mijn hulp alleen mij groette en niets tegen Alice zei. He? Wat is hier aan de hand?? Na een boel aandringen van mijn kant, kwam het hoge woord eruit. En toen zat ik met het probleem: hoe kan ik werken met mensen die elkaar beschuldigen van dit soort ernstige zaken?? We zitten hier wel in donker Afrika en ik weet drommels goed dat er op een dag ECHT vergif aan te pas zal komen, omdat het verhaal totaal uit zijn voegen zal barsten…
Maar wat voor actie kan ik ondernemen?? Ik heb in eerste instantie niets gezegd, maar het verhaal aan verschillende lokale mensen verteld, en iedereen was het erover eens dat ik wat moest doen, voordat er wat met Alice zou gebeuren….iedereen vreesde voor het leven van Alice.
De beste oplossing leek dat ik samen met zowel Alice als Georgie naar de chief van hun wijk zou gaan en daar het probleem op tafel leggen.

Afgelopen maandag was het zover: we hebben bijna twee uur bij de chief in zijn kantoor gezeten, hij heeft zowel Alice als Georgie ondervraagd en vond Georgie zijn verhaal totaal ongeloofwaardig. Ergens halverwege heb ik gedreigd dat ik het hele EBOO project stop zou zetten, want dat ik hier absoluut niet mee om kan gaan, maar het eind van het liedje is dat George beloofd heeft tegen iedereen die het maar horen wil -vooral de mensen die in mijn programma zitten- te zeggen dat hij waarschijnlijk ziek geweest is van iets wat ie de vorige dag had gegeten, en dat het vergifverhaal uit de lucht gegrepen is. Nu maar hopen dat het werkt, en dat Alice haar naam weer gezuiverd wordt…
Voorlopig zal ik haar niet teveel verantwoordelijkheden geven, en vooral zal ik een manier proberen te vinden dat mensen niet meer via haar met mij spreken. Er is een kerkje in Kibera waar ik al eens geweest ben en ik denk erover om naar de kerkoudsten te gaan en te vragen of ik b.v. 1 keer in de 14 dagen het gebouw mag gebruiken om daar mensen te kunnen ontmoeten. Op die manier hoef ik niet meer naar de mensen thuis toe (wat scheve gezichten en jaloezie oplevert als ik bij de één een keer vaker kom als bij de ander) Voor a.s. vrijdagmiddag heeft Alice al een afspraak voor me gemaakt.

Gelukkig gebeurden er in dezelfde periode ook heel positieve dingen. Dezelfde dag dat ik gewaar werd van het bovenstaande drama, had ik een afspraak met twee mannen van de Vrij Metselaars in Nairobi. Zij wilden alles over het EBOO project weten, en hebben me toegezegd dat ze me jaarlijks met een vast bedrag gaan steunen!!! Ik weet nog niet hoeveel ik ga krijgen, deze week hebben ze een bestuursvergadering en een ledenvergadering, en daar zal besloten worden hoeveel ze gaan geven. Spannend dus.
De volgende dag ontmoette ik Theodor een Groningse pastoor die hier al jaren in Kenya en Oost Afrika werkt, en nadat we eerst gezellig gelunched hebben, heeft hij me geholpen met een brochure maken van het EBOO project, zodat ik dat de volgende dag naar de dokter kan brengen die me voorgesteld heeft bij de Vrij Metselaars.
En samen met Theodor ben ik naar een Universiteit hier in de buurt geweest en daar hebben we gevraagd of iemand me kon helpen met het ondertitelen van de documentaire: Parel in het vuilnis.
De film die m’n neef Arnoud over het Eboo project in Egypte gemaakt heeft. Morgen heb ik een ontmoeting met een net afgestudeerde student die nog geen werk heeft, en me hiermee wil helpen. Ook spannend dus…

Gisteren heb ik een bezoek gebracht aan een openbare school… maar daarover later meer…..

P.S. Ik plaats de foto's die ik bij het vorige verslag al beloofd had, maar daarna heb ik bijna twee weken zonder internet verbinding gezeten, dus kon de foto's toen niet plaatsen...