goed nieuws!!

Van de week ben ik samen met één van de ouders voor wiens kinderen ik schoolgeld betaal, naar de openbare school geweest. Zijn kinderen zitten op een school die zogenaamd volledig door de overheid wordt gesponsord, dus met andere woorden:
gratis onderwijs voor lagere schoolkinderen in Kenya

Ik wilde eens met het hoofd van de school praten en precies uitzoeken waar we nu precies voor betalen, en waarom er altijd gezegd wordt: het onderwijs is gratis, terwijl ouders dus wel over de brug moeten komen. Ik heb een heel gesprek gehad met het hoofd van de school, hij heeft me zelfs de documenten gegeven die precies aantonen hoeveel de school per termijn en per jaar krijgt.
En hieruit blijkt dat ja, het onderwijs is zogenaamd gratis, maar er wordt door de overheid maar 9 euro per leerling per jaar betaald aan de school. Daarvan is 6 euro voor schoolbenodigdheden: schoolboeken, schriften, pennen, potloden enz. en 3 euro is voor alle andere kosten: zoals elektriciteit, onderhoud enz. Nou een kind kan begrijpen dat een school daar niet op kan draaien. De onderwijzers worden ook betaald door de overheid, maar dat is een minimum/minimum loon, en ze zitten met klassen van 50 tot 60 of meer kinderen, dus wordt de ouders gevraagd om voor tuition een bijdrage te leveren, zogezegd om de leerkrachten te motiveren… En verder moeten de ouders ook zorgen voor het onderhoud van de school. Nou, ik kan je wel vertellen dat een hondenhok in Nederland er uitziet als een paleis, vergeleken met deze gebouwen…

Ja, en dan wordt er wel lunch gemaakt, maar die is ook niet gratis. Als je niet voor de lunch betaald; krijg je ook geen hap te eten. Lunch is trouwens een veel te deftig woord voor de maaltijd die bestaat uit bruine bonen, maïs en of rijst. Er zitten 1268 kinderen op deze school en er wordt voor 300 gekookt…. De rest krijgt of eten mee van huis, of ze mogen toe kijken hoe de anderen eten…., want ze hebben immers niets betaald. Dat juist die kinderen, waarvan de ouders niet kunnen betalen, de lunch het hardst nodig hebben, omdat ze thuis ook bijna of helemaal niets te eten krijgen, daar heeft niemand een boodschap aan.

Ook het vervoer naar de school moet betaald worden. Er staan een rijtje schoolbussen, maar nee, die zijn niet van de school, die zijn van privé-eigenaren/compagnies, en die rijden –natuurlijk wel tegen betaling- met de kinderen op en neer. (De afstanden zijn hier dusdanig dat heel veel kinderen onmogelijk lopend naar school kunnen, en hier fietsen doe je alleen maar als je levensmoe bent).

Ik kreeg een rondleiding en heb foto’s gemaakt, de foto’s spreken voor zich denk ik…..

Eergisteren had ik weer een ontmoeting op de universiteit met een net afgestudeerde leerling die me wil helpen met het overzetten van de film “Parel in het vuilnis” in het Engels. Op die manier kan ik de film aan een veel breder publiek tonen, en misschien nog meer sponsors krijgen!! Heb nog niets weer gehoord van de Vrij Metselaars in Nairobi, dus volgende week ga ik maar eens weer naar m’n dokter toe om te vragen wat de uitkomst van de vergaderingen, die ze de afgelopen week gehouden hebben, is. Want ik ben natuurlijk wel heel benieuwd wat ze me gaan geven….

Gisteren had ik een ontmoeting met het hoofd van één van de scholen in Kibera, waar ik voor een aantal kinderen betaal. Ik heb hem gevraagd of ik één keer in de veertien dagen een (kleine) ruimte in zijn school mag gebruiken, zodat ik daar de ouders kan ontmoeten. Hij vond het een supergoed idee, en wil aan alle kanten meewerken!! Heel positief dus. En ik denk dat deze oplossing voor iedereen beter is: Alice hoeft zich niet meer uit de naad te rennen om allerlei papieren van de ouders te krijgen, en hoeft ook niet meer alle berichten (negatief en positief) van mij aan de ouders door te geven. Als ze weten dat ik elke eerste en derde dinsdag van de maand daar ben, kunnen ze rechtstreeks met mij praten. En heel belangrijk: kunnen ze zien en horen dat niet Alice mij de negatieve beslissingen influistert, maar dat ik die zelf bedenk!! Alice krijgt namelijk van van alles de schuld, terwijl zij het juist heel erg voor de ouders en de kinderen opneemt!! Soms gaat ze daarin veel te ver naar mijn mening…

Een heleboel positieve ontwikkelingen dus, en dat geeft de burger moed!!