schoolreisje, nieuwe kleren, schoenen en truien

Een paar weken geleden ben ik samen met Peter en Henriette (Wim zijn neef met vriendin/partner die hier 12 dagen op vakantie geweest zijn) op schoolreisje geweest met de Imani school. Eerst gingen we ‘s morgens naar Kibera en zagen daar hoe de kinderen door een bus werden opgehaald, wij gingen toen nog even een paar andere scholen bezoeken, en ‘s middags gingen we ook naar ‘Mamba village’ een krokodillenpark met een soort pretpark, waar de kinderen van de Imanischool waren. We hadden voor alle kinderen een gebreid poppetje mee genomen, dat werd wel gewaardeerd.

‘s Morgens in Kibera kreeg ik wel een schok: wegenbouwers waren bezig om nog een weg door Kibera aan te leggen, haaks op de vierbaansweg die er de afgelopen twee /drie jaar aangelegd is. Ook deze keer moet weer alles en iedereen wijken voor de nieuwe weg, dus dat betekent dat o.a. de St. Catherine school voor 60 % afgebroken moest worden, en dat de kinderen nu op een andere plek naar school gaan. Ook moesten zowel de jongens- als de meisjes-slaapzalen voor 30/40 procent afgebroken worden. Er werd hard gewerkt om de muren te verplaatsen, zodat er toch nog een beetje overbleef van de slaapzalen, maar de ruimte is zo erg gekrompen dat er nu twee en bij de kleinsten zelfs drie kinderen in een bed moeten slapen!! En van de kantoortjes is helemaal niets meer over. Het allerergste is nog dat werkelijk NIEMAND een vergoeding krijgt, nee alles wordt zomaar weer van deze mensen –die toch al bijna niets hadden- afgepakt. Ik kan hier zo verschrikkelijk boos om worden, maar wat moet ik er aan doen? Omdat de kinderen bijna de hele maand augustus vakantie hebben, heb ik samen met Pastor James overlegd om een bus te huren, en alle kinderen naar de boerderij van Pastor James te laten gaan, zo’n vier uur rijden buiten Nairobi. Dan zijn de kinderen tenminste even weg uit deze ellende. Maar eerst mochten de kinderen bij mij langs komen voor nieuwe kleren.

Afgelopen vrijdagmiddag kwam Mercy (de dochter van Pastor James) samen met nog een begeleidster van de St. Catherine school met 24 kinderen van 4 tot 17 jaar oud hier, voor nieuwe kleren, nieuwe schoenen en allemaal een gebreide trui.
We hebben er al een aardig ritme ingekregen hoe we dit hele spektakel zo goed mogelijk af kunnen werken. Mercy gaat met mij mee naar binnen, we nemen twee kinderen mee, te beginnen bij de kleinsten en de rest moet buiten zitten wachten. Dit werkt prima, ik zoek voor elk kind een setje kleren op, Mercy helpt met het passen, zoekt daarna een paar sokken uit en dan gaat ze met de kinderen naar de schoenen-afdeling (in het toilet!) en zoekt zij de juiste maat schoenen bij elk kind.
Ik roep inmiddels de volgende twee kinderen binnen en zo ging het dus 12 keer achter elkaar, en hadden alle kinderen nieuwe schoenen, een setje nieuwe kleren, inclusief ondergoed en sokken, en een nieuwe gebreide trui. (Helaas hadden we voor de grootste jongens geen ondergoed en geen passende truien meer, dus die hebben we een mooi trainingsjack gegeven) Nog een schrift en een pen en een pakje koekjes voor iedereen, onnodig te zeggen dat de kinderen helemaal blij waren met al deze verrassingen, sommige kinderen kwamen echt uit zichzelf naar me toe: thank you, mam. En de volgende morgen zouden ze met de bus vertrekken naar de boerderij, wat een feest!!

Van beide gebeurtenissen heb ik een aantal mooie foto’s gemaakt, zodat julie het ook kunnen zien.